Mehdi, ''Hiç kimsede olmayan ilimlerin'' sahibi olacaktır
Gönderen admin 15:30
Allah, Mehdi'yi ve yardımcılarını manen güçlü ve etkili kılmıştır; Allah'ın izniyle dünyanın her yerinde Allah'ın adının anılmasına vesile olacaklardı
Gönderen admin 15:28
Mehdi ve talebeleri, Allah'ın onlara lütfettiği güç ile çok etkili olurlar
Gönderen admin 15:26
Cenab-ı Allah Hz. Mehdi'yi hikmetiyle, ilmiyle, hidayetiyle yönlendirecektir
Gönderen admin 15:24
Mehdi'nin üzerinde, Allah'ın ''hadi''; ''hidayet veren'' isminin bereketi olacaktır
Gönderen admin 15:23
İnsanlar çözüm arayacak, sonunda kurtuluşu -Allah'ın izniyle- Mehdi'de bulacaklardır
Gönderen admin 15:22
Hz. Mehdi, insanların her konuda Kuran ahlakına göre düşünüp hareket etmelerini sağlayacaktır; yani onları: En doğru, isabetli, makul, mantıklı, tutar
Gönderen admin 15:20
Mehdi, ''İnsanların çeşitli yerlere dağıldığı'' bir dönemde ortaya çıkacaktır
Gönderen admin 15:19
Mehdi'nin bir alameti de, ''Bekar olması''dır
Gönderen admin 15:17
Rivayetlerde, Mehdi'nin olmadığı ortamda, 'yeryüzündeki her şeyin bozulmaya uğrayacağı' bildirilmiştir
Gönderen admin , 30 Aralık 2008 15:16
Hz. Mehdi (a.s.) döneminde o kadar çok hayır ve güzellik yaratılacaktır ki, kendilerini manen ölü hissedenler bile, yaşama arzusuyla dolacaklardır
Gönderen admin 15:15
Hz. Mehdi (a.s.) döneminde o kadar çok hayır ve güzellik yaratılacaktır ki, kendilerini manen ölü hissedenler bile, yaşama arzusuyla dolacaklardır
Gönderen admin 15:13
Mehdi'nin bedeni ve sesi çok güçlü olacak; aynı zamanda da sözleri ve konuşmalarıyla dünya çapında çok büyük etki uyandıracaktır
Gönderen admin 15:12
Mehdi'nin tanıtıcı bir özelliği de, Hz. Hasan'ın soyundan gelmesidir
Gönderen admin 15:11
Hz. Musa'nın asası ve Hz. Süleyman'ın yüzüğü Mehdi'de olacaktır
Gönderen admin 15:10
Mehdi, insanların her şeyden sitem ettikleri bir dönemde ortaya çıkacaktır
Gönderen admin 15:06
Hz. Mehdi'nin geleceğini söyleyen ehl-i sünnet alimleri
Gönderen admin 15:01
Gönderen admin , 29 Aralık 2008 12:35
Mehdi ile ilgili Peygamberimiz (sav)'den nakledilen sözlerin sahih, doğru ve ün kazanmış olacak kadar doğru olduğunu açıklayan ehl-i sünnet alimleri
1- Ebu-l Hasan, Muhammed b. Hüseyn Aburi Sicistani (ölm. H. 363), "Menakıb-uş Şafi"
2- Hafız Muhammed Yusuf Genci Şafii (658), "el-Beyan fi Ahbar-i Sahib-iz Zaman"
3- Şemsuddin Muhammed b. Ahmet Kurtubi (671), "et-Tezkire fi Ahval-İl Mevta ve Umur-ul Ahire"
4- Hafız Cemalluddin Mezzi (742), "Tehzib-ul Kemal"
5- İbn-i Kayyum Cevziye, Hanbeli (751), "Menar-ul Munif"
6- İbn-i Hacer Askalani (852), "Tehzib-ut Tehzib"
7- Şemsuddin Sehavi (902), "Feth-ul Muğis"
8- Celaleddin Abdurrahmen Suyuti (911), "Misbah-uz Zücace"
9- İbn-Hacer Haysemi (974), "es-Savaik-ul Muhrika"
10- Şeyh Mer'a b. Yusuf Hanbeli (1033), "Feraid-ul Fikr-i Fil İmam-il Mehdiyy-il Muntazar", "Levaih-ul Envar-il Behiyye"
11- Ebu Zeyd Abdurrahman b. Abdulkadir Fasi (1092), "Menhec-ül Makasid" "Merasid-ul Mutemed"in şerhi
12- Muhammed b. Abdurresul Berzenci (1103), "el-İşaet-u Li Eşrat-is Sae"
13- Muhammed b. Abdulbaki Zerkani Maliki (1122), "Şerh-ul Mevahib-il Ledunniye"
14- Şeyh Muhammed b. Kasım b. Muhammed Cesus Maliki (1182), Abdullah b. Abdurrahmen Şirvani'nin "er-Risale" kitabının şerhi
15- Ebu-l Ala İdris b. Muhammed İdris Hüseyni Iraki Fasi (1183), İmam Hz. Mehdi hakkındaki eserinde
16- Şeyh Muhammed b. Ahmed Sefarini (1188- Hanbeli), "Levaih-ul Envar-ul Behiyye"
17- Şeyh Muhammed b. Ali Sabban (1206), "İsaf-ur Rağibin"
18- Gazi Muhammed b. Ali Şevkani (1250), "et-Tevzih fi Tevatur-i Ma Ca'e Fi-l Hz. Mehdiy-ul Muntazar ve-d Deccal ve-l Mesih"
19- Mü'min b. Hasan Şeblenci (1291), "Nur-ul Ebsar"
20- Süleyman b. İbrahim Kunduzi Hanefi (1294), "Yenabui-l Mevedde"
21- Ahmet b. Zeyni Dehlan, Şafii Müftüsü (1304), "Futuhat-ul İslamiye"
22- Seyyid Muhammed Sıddık Hasan Kanuci Buhari (1304), "el-İza'et-u Lima Kane ve Ma Yekunu Beyn Yedey-is Sae"
23- Muhammed Belbisi b. Muhammed b. Ahmet Hüseyni Şafii Mısri (1308), "Atr-ul Verdi fi Şerh-il Katr-il Şehdi"
24- Ebu Abdullah Muhammed b. Cafer Ketani Maliki (1345), "Nezm-ul Mütenasir Min-il Hadis-il Mütevatir"
25- Mübarekpuri (1353), "Tuhfe-tul Ahuzi"
26- Şeyh Muhammed Hızır Hüseyn Mısri (1377), "Nazret-un Fi Ehadis-il Hz. Mehdi" makalesindeki "Mecellet-üt Temaddün-ül İslami" dergisinde
27- Ebulfeyz Seyid Ahmet b. Muhammed b. Sıddık Ğımari el-Hüseyni el-Ezheri eş-Şafii el-Mağribi (1380), "İbraz-ul Vehm-il Meknun Min Kelam-i İbn-i Haldun" veya "el-Mürşid-il Mübdi li Fesad-i Ta 'ni İbn-i Haldun fi Ehadis-il Hz. Mehdi"
28- Şeyh Nasıruddin-i Albane (Muasır), "Mecellet-ut Temeddün-il İslami" dergisinde yayınlanan "Havl-el Hz. Mehdi" başlıklı makalesinde
29- Şeyh Safauddin Al-i Şeyh-il Halaka Iraki,"Mecellet-ut Terbiyet-ul İslamiye" dergisi
30- Şeyh Abdulmuhsin b. Hamd-i Abbad, "Mecellet-u Camiat-il İslamiye" dergisinde "Akibet-u Ehl-is Sünne ve'l Eser fi'l Mehdiyy-il Muntazar" başlıklı makalesinde
31- Ebu-l Fazl Abdullah b. Muhammed B. Sıddık Hüseyni İdrisi, "El-Mehdiyy-ul Muntazar"
32- Şeyh Hammud b. Abdullah (Muasır), "el-İhticac bil Eser-i Ala Men Enkere-l Hz. Mehdiyy-el Muntazar"
33- Şeyh Abdulaziz b. Abdullah b. Baz (Muasır), "Akidet-u Ehl-i Sünnet-i ve-l Eser Fi-l Hz. Mehdiy-ul Muntazar" isimli makalede
34- Dr. Abdulhalim Neccar, Sa'd Muhammed Hasan Mısri'nin "El-Mehdiyyu Fi-l İslam" adlı eserinin önsözünde
Gönderen admin 12:13
Mehdi ile ilgili, Peygamberimiz (sav)'den nakledilen sözlerin doğru ve belgeli olduğunu açıklayan ehl-i sünnet alimleri
- Hz. Mehdi ile ilgili hadislerin sahih, doğru ve belgeli olduğunu belirten –şu ana kadar tespit edilmiş olan- Ehl-i Sünnet'in ilm-ul hadis alimlerinden 25'inin isimlerini ve onların bu konu hakkındaki açıklamalarını içeren kaynakların isimleri şöyledir:
1- Hafiz Tirmizi (ölm. 297), "Sünen"inde
2- Hafiz Ebu Cafer Akili (ölm. 322), "ez-Züafa-ül Kebir"de
3- Ebu Muhammed Hasan b. Ali Halef Berbehari Hanbeli Şeyhi (329), "Şerh-us Sünne" kitabında Şeyh Hammud Tuyceri, "el-İhticac-ü Bil Eser Ala Men Enkere-l Mhdiy-ul Mutazar" nakline göre
4- Hakim Nişaburi (ölm. 405), "el-Müstedrek"
5- Beyhaki, (ölm. 458), "el-İtikat-u ve'l Hidaye İla Sebil-ir Reşad"
6- Hafız Beğevi (ölm. 510/516), "Mesabih-us Sünne"
7- Ünlü Tarihçi ve Muhaddis İbn-i Esir (ölm. 606), "En-Nihayet-u Fi Ğerib-il Hadis ve'l Eser"
8- İbn-i Menzur Afriki (ölm. 711), "Lisan-ul Arab"
9- İbn-i Teymiye (ölm. 728), "Minhac-üs Sünne"
10- Hafız Zehebi (ölm. 748), "Telhis-ul Müstedrek"
11- İbn-i Kesir-i Şami (ölm. 774), "en-Nihayet-u Fi'l Fiten ve'l Melahim"
12- Fazıl Teftezani (ölm. 793), "Şerh-ul Mekasid"
13- Nuruddin Haysemi (ölm. 807), "Mecma-üz Zevaid"
14- Şeyh Muhammed Cezeri Dimeşki Şafii (ölm. 833), "Esme-l Menakıb Fi Tehzib-i Esne-l Metalib"
15- Eş-Şehab Ahmet b. Ebu Bekr-i Busiri (ölm. 840), "Misbah-üz Zücace Fi Zevaid-i İbn-i Mace"
16- Alauddin b. Hüsameddin Muttaki Hindi (ölm. 975), "el-Burhan Fi Alamat-i Hz. Mehdiyy-i Ahir-iz zaman"
17- Seyyid Muhammed Murtaza Hüseyni Hanefi Vasıti Zebidi (1205), "Tac-ül Arus"
18- Şehabbuddin Ahmet b. İsmail Halvani el-Mısri Şafii (1308), "Katr-üş Şehdi Fi Evsaf-il Hz. Mehdi"
19- Ebu-l Berekat Alusi Hanefi (ölm. 1317), "Ğaliyet-ul Mevaiz"
20- Ebu-t Tayyib Muhammed Şemsulhak Azimabadi (ölm. 1329), "Avn-ül Mabud Şerh-i Sünen-i Ebu Davud"
21- Şeyh Mansur Ali Nasif (1371), "et-Tacu-l Cami-u Li-Usul"
22- Şeyh Muhammed b. Abdülaziz Mani (ölm. 1385), "Tehdik-un Nazar Bi Ahbar-il İlman-il Muntazar"
23- Şeyh Muhammed Fuad Abdulbaki (ölm. 1388), Şeyh Abdulmuhsin Abbad'in nakline göre "Akibet-u Ehl-i Sünneti ve'l Eser Fil Hz. Mehdi'yil Müntazar" isimli makalesinde
24- Ebu-l A'la Mevdudi (Muasır), "el-Beyaniyat"
25- Araştırmacı yazar Sait Eyyup (Muasır), "Akibet'ul Mesih ved-Deccal Fi-l Edyan"
Gönderen admin 12:03
Ehli sünnet mezheplerinde, Mehdilik ile ilgili peygamberimiz (sav)'den nakledilen sözlerin kesinlik kazandığı ile ilgili bilgi
- Ehli Sünnet’in hafız ve ravileri (rivayetleri nakleden kişileri) yüzlerce hadis, tefsir (İslami yorum), kelam (Allah'ın varlığı, sıfatları ve İslam'ın doğruluğundan bahseden ilim), irfan (kültür), tercüme, sözlük ve tarih kitaplarında Hz. Mehdi hadislerini rivayet etmişlerdir. Bunlardan bazıları şunlardır:
1-Buhari, Sahih'inde.
2-Müslim b. Haccac, Sahih'de.
3-Buhari, Tarih-i Kebir'de.
4-Ebu Davud, Sünen'de.
5-İbn-i Mace, Sünen'de.
6-Hakim, Müstedrek'te.
7-Ahmed b. Hanbel, Müsned ve el-Cem'u Beyn'es Sihah'da.
8-Tirmizi, Sahih'inde.
9-İbn-i Kesir, el-Bidayetu ven Nihaye'de.
10-Ayrıca, Nihayet-ul Bidaye'de.
11-Zehebi, Mizan-ul İtidal'da.
12-Ayrıca, Tezkiret-ul Huffaz'da.
13-Ayrıca, Lisan-ul Mizan'da.
14-Ayrıca, Tarih-ul İslam'da.
15-Ayrıca, Telhis-ul Müstedrek'de.
16-Muttaki, Kenz-ul Ummal'da.
17-Ayrıca, Muntahab-ı Kenz-ul Ummal'da.
18-Ebu Nuaym, Hilyet-ul Evliya'da.
19-Muhibbuddin Hatip, Zahair-ul Ukba'da.
20-Ayrıca, Riyaz-un Nazıra'da.
21-Yusuf b. Yahya Mukaddesi, Akd-üd Dürer'de.
22-Beyhaki, el-İtikad'da.
23-Ayrıca, el-Bas'u ve'n Nüşur'da.
24-Hamidi, el-Cem'u Beyn'es Sahihyen'de.
25-Heysemi, Mecme-uz Zevaid'de.
26-Taberi, Mucem-us Sağir'de.
27-Hatib, Tarih-i Bağdad'ta.
28-İbn-i Esir, En Nihaye'de.
29-Eskalani, el-İsabe'de.
30-Ayrıca, Tehzib-ut Tehzib'te.
31-İbn-i Asakir, Tarih-i Dimeşk'de.
32-İbn-i Esir, Usd-ul Gabe'de.
33-Diyarbekri, Tarih-ul Hamis'de.
34-İbn-ül Cevzi, Tezkire'de.
35-İbn-i Hallikan, Vefeyat-ul A'yan'da.
36-İbn-i Hacer, Savaik-ul Muhrika'da.
37-İbn-i Teymiyye, Minhac-us Sünne'de.
38-Suyuti, Cami-us Sağir'de.
39-Semhudi, Cevher-ul Akdeyn'de.
40-Zeyni Dahlan, Siret-un Nebeviyye'de.
Gönderen admin 11:56
Mehdi ile ilgili hadislerin, 4 ana ehl-i sünnet mezhebinde (Hanefi, Hanbeli, maliki ve şafi) ün kazanmış olacak kadar doğru olduğunu açıklayan ehli sünnet alimleri
- Ehli Sünnet inancındaki 4 ana mezhep olan Hanefi, Hanbeli, Maliki ve Şafi mezhepleri, Hz. İsa’nın ikinci kez gelişi ve Hz. Mehdi'nin ortaya çıkışı konusunda tam olarak ittifak halindedirler. Şia inancında da Hz. Mehdi'nin gelişine inanmak ana bir konu olarak ele alınan bir itikat meselesidir. Müslümanların %98’ini oluşturan Ehli Sünnet ve Şia inancında; yani iki büyük mezhep olan Alevi ve Sünni mezheplerinde, Hz. İsa'nın ve Hz. Mehdi'nin gelişinin doğruluğu ve kesinliği konusunda hiçbir tereddüt yoktur.
Hz. Mehdi ile ilgili hadislerin sayısı o kadar fazladır ki, hem Şii hem de Ehli Sünnet kaynakları olmak üzere; iki İslami fırkanın naklettiği hadisler içerisinde çok az konu bu kadar çok sayıya ulaşmıştır. Şiiler’de, Peygamberimiz (sav)’den ve Ehl-i Beyt imamlarının hepsinden Hz. Mehdi hakkında hadisler aktarılmıştır.
Ehl-i Sünnet’in de Resulullah (sav)’tan bu konuda aktardıkları hadisler mütevatir olup, onların ileri gelenlerinin büyük bir bölümü de buna tanıklık etmişlerdir: - Hafız Eskalani “et-Tehzib” c. 9, s. 144’de (Haydar Abad bas.) der ki: “Hz. Mehdi ve onun Ehl-i Beyt’ten olduğu yedi yıl hükümet edeceği, yeryüzünü adaletle dolduracağı, Hz. İsa’nın onunla birlikte zuhur edeceği, Deccal’ı (fikren) öldüreceği, ümmete imamet edeceği ve İsa’nın onun arkasında namaz kılacağına dair Mustafa salla’llâhu aleyhi ve alih ’ten naklolunan hadisler, ravilerinin sayısının çokluğundan mütevatir ve müstefizdir.
”Bunu Suyuti de “el-Havi li-l Fetava” kitabında aynen nakleder.
İbn-i Hacer-i Heysemi, “Es Savaik”, s. 165 (Mısır bas.) der ki: Ebu Hüseyn-i Acuri şöyle der: Hz. Mehdi’nin zuhuru, Ehl-i Beyt’ten olduğu, yeryüzünü adaletle dolduracağı, İsa aleyhi’s-selâm’la birlikte zuhur edeceği ve Filistin topraklarında ki “Bab-ı Led” de Deccal’ı (fikren) öldürmek için ona yardım edeceği, ümmete imamet edeceği ve İsa aleyhi’s-selâm’ın da onun arkasında namaz kılacağına dair Mustafa salla’llâhu aleyhi ve alih’ten naklolunan hadisler, ravilerinin sayısının çokluğundan mütevatir ve müstefizdir.”
Şeblenci “Nur-ul Ebsar”, s. 171’de (Mısır Şa’biyye bas.) der ki:
“Hz. Mehdi’nin Ehl-i Beyt’ten olduğu ve yeryüzünü adaletle dolduracağına dair Peygamber salla’llâhu aleyhi ve alih’ten naklolunan rivayetler mütevatirdir ve Deccal’ı (fikren) öldürmek için İsa’ya yardım edeceğini bildiren hadisler de mütevatirdir.”
Mısırlı Şeyh Muhammed-i Hanefi “İthaf-u Ehl-il İslam” (el yazma) adlı kitabında der ki: “Hz. Mehdinin zuhur edeceğine dair, Peygamber salla’llâhu aleyhi ve alih’ten naklolunan hadisler mütevatirdir.”Araştırmacı Muhammed b. Resul Berzenci “el-İşaatu li Eşrat-is Sae” (s. 87, Mısır bas.) adlı kitabında der ki: “Muhammed b. Hasan Esfevi “Menakıb-ı Şafii” adlı kitabında şöyle der: Hz. Mehdi ve onun Peygamber’in Ehl-i Beyt’inden olduğuna dair Resulullah’tan naklolunan rivayetler mütevatirdir.
”Şeyh Muhammed Sabban “İs’afur Rağıbin s.140’da (Mısır bas.) der ki: “Hz. Mehdi’nin zuhuru, Ehl-i Beyt’ten olduğu, yeryüzünü adaletle dolduracağı ve Filistin’deki “Bab-ı Led”de Deccal’ı (fikren) öldürmek için İsa’ya yardım edeceği, ümmete imam olup İsa’nın onun arkasında namaz kılacağına dair Peygamber salla’llâhu aleyhi ve alih ’ten ulaşan hadisler mütevatirdir.
”Süveydi “Sebaik-uz Zeheb” s.78’de (Mısır bas.) der ki: “Alimlerin üzerinde ittifak ettikleri şey şudur ki, Hz. Mehdi ahir zamanda kıyam edecektir ve yeryüzünü adaletle dolduracaktır.”
Gönderen admin 11:38
Mehdi'nin birinci görevi, Hz. Musa ve Hz. İsa gibi, insanlara Darwinizm'in geçersizliğini gösterip,
Yaratılış'ı ispatlamak olacaktır
Hz. Mehdi tüm yeryüzüne din ahlakının hakim olmasına vesile olacak kişidir. Hz. Mehdi'nin ilmi mücadelesinin ilk aşaması materyalist, ateist, Darwinist düşünceleri temelden yıkmak ve Yaratılış'ı ispat etmek olacaktır. Zira Hz. Mehdi'nin ortaya çıkacağı ahir zamanın en önemli özelliklerinden birisi inkarcı, ateist, materyalist düşünce ve akımların çok yaygın olması, bu nedenle insanların büyük çoğunluğunun din ahlakından uzak olmalarıdır. Bediüzzaman Said Nursi de, ahir zamanın en önemli tehlikelerinden birinin ateist felsefeler olacacağını bildirmiş, özellikle Darwinist ve materyalist felsefelerin ateizme zemin hazırlayacaklarına dikkat çekmiştir:
- Tabiyyun, maddiyun felsefesinden (Darwinist, materyalist ve ateist felsefelerden) tevellüd eden bir cereyan-ı nemrudane, (doğan inkarcı bir akım) gittikçe ahir zamanda felsefe-i maddiye (materyalist felsefe) vasıtasıyla intişar ederek (yayılarak) kuvvet bulup, uluhiyeti (Allah’ın varlığını) inkar edecek bir dereceye gelir. (Allah'ı tenzih ederiz) (Emirdağ Lahikası, s. 259)
Bu nedenle Bediüzaman, Hz. Mehdi’nin birinci vazifesinin, maddecilik fikriyle yani Allah’ı inkar üzerine kurulmuş Darwinist, materyalist ve ateist felsefelerle mücadele etmek ve bu felsefelerin insanlar üzerindeki etkisini tam anlamıyla kaldırmak olacağını belirtmiştir: - Ve onun (Hz. Mehdi’nin) üç büyük vazifesi olacak: Birincisi: Fen ve felsefenin tasallutiyle (tesiriyle) ve maddiyun ve tabiiyyun taunu (Darwinizm, materyalizm ve ateizm salgınının), beşer içine intişar etmesiyle (insanlar arasında yayılmasıyla), herşeyden evvel FELSEFEYİ VE MADDİYUN FİKRİNİ (materyalist felsefeyi) TAM SUSTURACAK BİR TARZDA İMANI KURTARMAKTIR. Ehl-i imanı dalâletten muhafaza etmek (iman edenleri sapkınlıktan korumak)... (Emirdağ Lahikası, s. 259)
Hz. Mehdi'nin öncelikli olarak Darwinizm'in geçersizliğini ispatlaması ve Yaratalış'ı anlatması, geçmişte yaşamış peygamberlerin de izlediği önemli bir tebliğ yöntemidir. Hz. Musa da ilk olarak evrim inancının yanlış olduğunu ispat etmiş, Allah'ın yaratmasına dair delilleri ortaya koymuştur. Bilindiği üzere evrim masalı, çok eski dönemlere ta Sümerlere dayanan batıl bir dindir. Eski Mısır'da da evrim yanılgısı yaygın bir inançtır. Firavun ve taraftarları, günümüzdeki Darwinizm'in ilkel bir versiyonuna inanmakta ve bu sapkın inancı savunmaktaydılar. Mısır dinler tarihi incelendiğinde bu durum açıkça görülür.
Eski Mısırlıların batıl inanışlarına göre, "Yılan, kurbağa, solucan ve fareler, su baskınlarıyla taşan Nil ırmağının çamurlarından oluşmaktadır." 1 Yani, Darwinizm'in en temel iddialarından biri olan, "canlıların tesadüfler sonucunda balçıklardan" oluştuğu yanılgısı, Eski Mısır'da da yaygın olan bir inanıştır. Dolayısıyla Hz. Musa tebliğ yapmaya başladığında, ilk olarak Mısırlıların bu batıl inanışlarını ortadan kaldırmaya yönelmiş ve evrimci düşünceyi yok etmiştir. Hz. Musa, Firavun'a tebliğ yapmaya gittiğinde, tıpkı günümüzdeki Darwinistlerin sorularına ve mantık örgülerine benzer şekilde, Firavun da ona, "İlk çağlardaki nesillerin durumu nedir?" diye sormuştur. (Enbiya Suresi, 51) Hz. Musa ise Allah'ın ilhamıyla, "Bunun bilgisi Rabbim'in Katında bir kitaptadır. Benim Rabbim şaşırmaz ve unutmaz" (Enbiya Suresi, 52) şeklinde cevap vermiş ve ispatları ve delilleriyle Firavun’a Yaratılış'ı anlatmıştır.
Kuran'da, Hz. Musa elindeki asayı yere attığında, Allah'ın dilemesiyle bu asanın canlı bir yılana dönüştüğü bildirilmektedir. Hz. Musa asasını yere attığında, cansız bir ağaç dalı, canlı bir yılana dönüşmüş; eline aldığında ise yılan tekrar cansız bir ağaca dönüşmüştür. Sonra tekrar yere attığında asa yine can bulmaktadır. Yani cansız bir madde, canlanmakta, sonra ölmekte, sonra yine canlanmaktadır. Böylece Allah bu mucizesiyle insanlara, sürekli Yaratılış'ı göstermektedir. Ayetlerde şöyle buyrulur: - Böylece, ONU ATTI; (bir de ne görsün) O HEMEN HIZLA KOŞAN (KOCAMAN) BİR YILAN (OLUVERMİŞ). Dedi ki: "Onu al ve korkma, Biz onu ilk durumuna çevireceğiz." (Enbiya Suresi, 20-21)
"Sağ elindekini atıver, ONLARIN YAPTIKLARINI YUTACAKTIR; çünkü onların yaptıkları yalnızca bir büyücü hilesidir. Büyücü ise nereye varsa kurtulamaz." (Enbiya Suresi, 69)
"Asanı bırak;" (Bıraktı ve) ONUN ÇEVİK BİR YILAN GİBİ HAREKET ETTTİĞİNİ görünce, geriye doğru kaçtı ve arkasına bakmadı. “Ey Musa, korkma; şüphesiz Ben(im); Benim yanımda gönderilen (elçiler) korkmaz." (Neml Suresi, 10)
Hz. Musa elindeki asasını yere attığı anda, Allah'ın lütfuyla, cansız bir odun parçası, hızla hareket eden bir yılana dönüşmüş ve Firavunun yanındakilerin ortaya attıkları sahte yılanları hemen yutmuştur. Böylece insanlar bu yılanın, gerçek bir yılan olduğunu açıkça görmüşlerdir. Çünkü yutması bu yılanın canlı olduğunu; yani midesi olduğunu, beslendiğini dolayısıyla da yaşadığını gösteren bir canlılık alametidir. Ardından da yılanın kaçtığını görmüşlerdir ki bu da yine yılanın hareketli ve canlı olduğunu gösteren bir başka alamet oluşturmuştur. Böylece insanlar orada Yaratılış’ı anlamış ve hatta Firavun’un yardımcıları da Allah'ın üstün Yaratış’ını görerek hemen secdeye kapanmış ve Allah'a iman etmişlerdir.
Hz. Musa’nın kullandığı bu tebliğ yöntemiyle Allah insanlara canlılığın nasıl yoktan var edildiğinin bir örneğini göstermiştir. Cansız bir madde, sadece Allah'ın dilemesiyle, yani "Ol" emriyle can bulmuştur. Allah'ın kendisine lütfettiği bu mucize yaptığı tebliğ sonucunda Hz. Musa, eski Mısırlıların batıl evrim inanışlarını bir hamlede yerle bir etmiş, Hz. Musa'nın karşısında olan insanlar dahi, bu tebliği yöntemi vesilesiyle hemen o an gerçeği kavrayıp batıl inanışlarını bırakmışlardır.
Hz. Musa’nın bu tebliğ yönteminin bir benzeri de Hz. İsa tarafından gerçekleştirilmiştir. Hz. İsa da tebliğinde, putperest düşünceye, pagan inanışlara ve tahrif olmuş Museviliğe karşı mücadele yürütmüş; insanlara doğruyu ve hakkı anlatmış, ama o da asıl olarak ilk önce Yaratılış'ı ispat etmiştir. Kuran'da Hz. İsa'nın “çamurdan kuş biçiminde birşey yaptığı, sonra bunun içine üflediğinde, Allah'ın dilemesiyle, bu kuşun hayat bulup canlandığı” haber verilmiştir: - Allah şöyle diyecek: "Ey Meryemoğlu İsa, sana ve annene olan nimetimi hatırla. Ben seni Ruhu'l-Kudüs ile destekledim, beşikte iken de, yetişkin iken de insanlarla konuşuyordun. Sana kitabı, hikmeti, Tevrat'ı ve İncil'i öğrettim. İZNİMLE ÇAMURDAN KUŞ BİÇİMİNDE (BIR ŞEYİ) OLUŞTURUYORDUN DA (YİNE) İZNİMLE ONA ÜFÜRDÜĞÜNDE BİR KUŞ OLUVERİYORDU... (Maide Suresi, 110)
Bu kuş, hiçbir sebebe bağlı olmadan, Allah'ın dilemesi ve mucizesiyle, can bulmaktadır. Cansız bir maddeden can sahibi olan kuş, Yüce Allah'ın örneksiz, sebepsiz, üstün yaratışının örneklerinden biridir. Hz. İsa da, ilk önce insanlara Yaratılış’ı ispat etmiş, insanların Allah'ın herşeyi yoktan var ettiğini anlamalarını sağlamıştır. Hz. İsa Allah'ın lütfettiği bu mucizeyle, evrimci düşüncenin mantıksızlığını ve geçersizliğini gözler önüne sermiştir.
Hz. Musa’nın ve Hz. İsa'nın tebliğde kulandıkları bu yöntemler, “tebliğe Yaratılış’ı ispatla başlamanın” önemini açıkça ortaya koymaktadır. İşte Hz. Mehdi de görevine başladığında, Allah'ın yol göstermesiyle aynı tebliğ yöntemini kulllanacaktır. Hz. Mehdi de ortaya çıktığında önce insanlara Darwinizm'in geçersizliğini gösterecek, Yaratılış'ı ispat edecek ve Bediüzaman Said Nursi'nin haber verdiği gibi, Darwinizm'i ve materyalizmi “TAM SUSTURACAK BİR TARZDA” yani yerle bir edecek şekilde ilmi bir mücadele yürütecektir. "Darwinizmi ve materyalizmi tüm dünyada, tam anlamıyla etkisiz hale getirmek" , Hz. Mehdi'nin birinci görevi olacaktır. Materyalizm, ateizm ve Darwinizm'in çöküşüyle birlikte, insanların imanlarının kurtulmasına da Hz. Mehdi vesile olacaktır.
Gönderen admin , 28 Aralık 2008 12:28
Beklenen Mehdi akıl almaz özelliklerle, -adetullaha aykırı olarak- gelmeyecek; Tüm peygamberlerde olduğu gibi, aklın kabul edeceği, -adetullaha uygun özelliklerle- gelecektir
Hz. Mehdi, insanların, isteseler de istemeseler de iman etmeye mecbur kalacakları gibi bir görünüm içerisinde ortaya çıkmayacaktır. Tam tersine Hz. Mehdi'nin, makul ve adetullaha uygun bir görünümü ve buna yine adetullaha uygun, makul bir hayatı olacaktır. Zaten bu sebeple Hz. Mehdi halk arasında kolayca tanınamayacak, ancak zamanla fark edilecektir. Bediüzaman Said Nursi’in de belittiği gibi, “yakın talebeleri bile, ancak imanın nuruyla; ona dikkat ettiklerinde Hz. Mehdi'yi fark edeceklerdir”.
- “Onun alametleri gelmiştir.” (Muhammed Suresi, 18) ayetinin bir nüktesi (ince manası), bu zamanda akîde-i avâm-ı mü'minîni vikaye (halktan müminlerin iman seviyesini) ve şübehattan muhafaza (şüphe ve tereddütlerden korumak) için yazılmış. Ahir zamanda vukua gelecek hâdisata (gerçekleşecek olan olaylara) dair hadislerin bir kısmı müteşabihat-ı Kuraniye (benzetmelerle anlatılan Kuran ayetleri) gibi derin manaları var. Muhkemat (Kuran'ın, yoruma gerek kalmayacak şekildeki açık ayetleri) gibi tefsir edilmez (yorumlanmaz) ve herkes bilemez. Belki tefsir yerinde (açıklamak yerine) tevil ederler (başka bir şekilde yorumlarlar).
... “Halbuki o ayetlerin tefsirini (gerçek yorumunu) Allah’tan ve ilimde derinlik ve istikamet (doğruluk) sahibi olanlardan başkası bilemez” (Al-i İmran Suresi, 7) sırrıyla, vukuundan (ortaya çıkışından) sonra tevilleri (gerçek manaları) anlaşılır ve murad (kastedilenin) ne olduğu bilinir ki, ilimde râsih olanlar (ilimde derinleşmiş; dini bilgileri sağlam ve kuvvetli olanlar), “Biz buna inandık. Muhkem ayetler de, müteşabih ayetler de, hepsi Rabbimiz’in Katından indirilmiştir.” (Al-i İmran Suresi, 7) deyip o gizli hakikatları izhar ederler (açığa çıkarırlar). (Şualar, 5.şua, s.578)
Birinci Nokta:
- İman ve teklif (sorumluluk), ihtiyar dairesinde (irade ve bir şeyi tercih edebilme gücü açısından) bir imtihan, bir tecrübe, bir müsabaka (yarışma) olduğundan, perdeli (üstü örtülü) ve derin ve tetkik (inceleyip araştırma) ve tecrübeye muhtaç olan nazarî mes'eleleri (gerektiren teorik konuları) elbette bedihî (çok belirgin ve açık) olmaz. Ve herkes ister istemez tasdik edecek (herkesin kabul edeceği şekilde) derecede zarurî (gerekli) olmaz. Tâ ki Ebu Bekirler a'lâ-yı illiyyîne (yücelerin en yücesine) çıksınlar ve Ebu Cehiller esfel-i safilîne (aşağıların en aşağısına) düşsünler. İhtiyar kalmazsa (insandaki bir şeyi tercih edebilme gücü yani irade ortadan kalkarsa) teklif olamaz (o zaman kişinin sorumluluğu da kalmaz). Ve bu sır ve hikmet içindir ki, mu'cizeler seyrek ve nâdir verilir (çok nadir olarak mucize gerçekleşir). Hem dâr-ı teklifte (dünyadaki imtihan ortamında) gözle görünecek olan alâmet-i kıyamet (kıyametin kopmasını haber veren şartlar) ve eşrat-ı saat (kıyametin kopmasını haber veren belirtiler), bir kısım müteşabihat-ı Kur'aniye (Kuran'daki, hükmü açık olmayan, yorumlanması gereken ayetler) gibi kapalı ve tevilli (yorum gerektirecek şekilde) oluyor. Yalnız, Güneş'in mağribden çıkması (Batı’dan doğması) bedahet derecesinde (çok açık bir şekilde) herkesi tasdike mecbur ettiğinden (herkesin görüp inanacağı bir olay olacağından), tevbe kapısı kapanır; daha tevbe ve iman makbul olmaz (bu olay gerçekleştikten sonra, Allah Katında kişinin tevbesi ve iman etmesi kabul edilmez). Çünkü Ebu Bekirler, Ebu Cehiller ile tasdikte beraber olurlar (O zaman iyiler de kötüler de bu gerçekleri kabul eder ve her ikisi de aynı konumda olmuş olur). Hattâ Hazret-i İsa Aleyhisselâm'ın nüzulü (ikinci kez yeryüzüne inişi) dahi ve kendisi İsa Aleyhisselâm olduğu, nur-u imanın dikkatiyle bilinir (iman gözüyle, iman nuruyla fark edilebilir); herkes bilemez.
İkinci Nokta: - Peygambere bildirilen umûr-u gaybiye (gayba ait, bilinmeyen işlerin ve gelişmelerin) bir kısmı tafsil ile (detaylarıyla) bildirilir. Bu kısımda hiç tasarruf edilmez ve karışamaz. Kur'an’ın ve hadîs-i kudsînin (Peygamberimiz (sav)'in naklettiği, Allah’ın Kuran'ın dışındaki sözlerininin yer aldığı hadislerin) muhkematı (yoruma gerek kalmayacak şekilde açık olanları) gibi. Ve diğer bir kısmı icmal ile (özet olarak) bildirilir, tafsilât (ayrıntıları) ve tasviratı (tasvir ve anlatımları) onun içtihadına havale edilir (-dinen kesin olarak hüküm belirtilmeyen konular olması sebebiyle- Peygamberin, Kuran ve hadise dayanarak açıklayıp hüküm vermesine bırakılır). İmana girmeyen hâdisat-ı kevniyeye (imani konuların dışında kalan, kainatta gerçekleşen olaylara) ve vukuat-ı istikbaliyeye (gelecekte meydana gelecek olaylara) dair hadîsler gibi. Bu kısımda, Peygamberimiz (A.S.M.) belâgatıyla (amaca ve şartlara en uygun olacak şekilde yaptığı; güzel, yerinde, isabetli ve hikmetli anlatımlarıyla) -temsiller suretinde (kıyaslama şeklindeki benzetmelerle) - sırr-ı teklif hikmetine muvafık (imtihanın sırrına uygun olarak) tafsil ve tasvir eder (konuları ayrıntılı olarak anlatır ve bunları örneklerle açıklar). Meselâ: Bir sohbette derin bir gürültü işitildi. Ferman etti ki: "Bu gürültü, yetmiş seneden beri Cehennem tarafına yuvarlanan bir taşın bu dakikada Cehennem'in dibine yetişip düşmesinin gürültüsüdür." Bu garib haberden beş-altı dakika sonra birisi geldi dedi: "Ya Resulallah! Yetmiş yaşında bulunan filan münafık vefat etti, Cehennem'e gitti." (Müslim: Cennet, 31, hadis no: 2844; Müsned, 3:341, 346) (Bu örnek,) Peygamber'in yüksek beligane kelâmının (kusursuz, yerinde; hale ve duruma uygun şekilde söylediği sözünün) tevilini (yorumunu ve açıklamasını) gösterdi.
- Üçüncü Nokta: İki Nükte'dir.
Birincisi:
Teşbihler ve temsiller suretinde (benzetmeler ve kıyaslama tarzında örnekler kullanılarak) rivayet edilen (nakledilen) bir kısım hadîsler, mürur-u zamanla (aradan zaman geçtikçe) avamın nazarında (halk arasında) hakikat telakki edildiğinden (dıştan görünen anlamıyla doğru olarak kabul edildiğinden) vakıa mutabık çıkmıyor (söz konusu hadisler, gerçekleşen olaylarla uygun görünmemiştir). Ayn-ı hakikat (gerçeğin kendisi) olduğu halde vakıa mutabakatı görünmüyor (olayların aslında, hadislerde anlatılanlarla birebir aynı olduğu fark edilemiyor).
İkincisi:
Bir kısım hadîsler, İslâmların ekseriyeti noktasında (Müslümanların çoğunluk olduğu) veya hükûmet-i İslâmiyenin veya merkez-i hilâfetin nokta-i nazarında vürud ettiği (İslam ahlakının yaşandığı veya hilafetin merkezinin bulunduğu yere yönelik olduğu) halde, umum ehl-i dünyaya şamil (tüm insanlara yönelik olduğu) zannedilmiş ve bir cihette hususî bulunduğu halde (belirli bir kesime özel olduğu halde), küllî ve âmm telâkki edilmiş (bütün insanları içine alan ve genel bir husus olarak kabul edilmiştir). - Dördüncü Nokta:
Ecel ve mevt (ölüm vakti ve ölüm) gibi, umur-u gaybiye çok hikmet ve maslahat cihetiyle gizli kaldığı misillü (bilinmeyen işlerin birçok hikmet ve maksada yönelik olarak gizli kalması gibi), dünyanın sekeratı ve mevti (dünyanın can çekime anı ve ölümü) ve nev-i beşerin ve cins-i hayvanın (insanların ve hayvanların) eceli ve vefatı (ölümü) olan kıyamet dahi çok maslahatlar için (birçok fayda ve hikmetle) gizlenilmiş...... Hem eğer muayyen olsa (Eğer bu konular açık olarak bilinseydi), bir kısım hakaik-i imaniye (imanın bazı esasları ve gerçekleri) bedahet derecesine girer (çok açık ve aleni bir şekilde görünecek hale gelir), herkes ister istemez tasdik eder (bütün insanlar bu gerçeklere inanıp iman ederlerdi). İhtiyar (vicdan kullanılarak bir şeyi tercih edebilme gücü) ve irade ile bağlı olan sırr-ı teklif (dünya hayatındaki imtihanın sırrı) ve hikmet-i iman bozulur (iman etmenin ardındaki hikmet ve amaç da ortadan kalmış olurdu).İşte bunun gibi çok maslahatlar için umûr-u gaybiye (geleceğe ait bilinmeyen işler ve gelişmeler, bu gibi çok çeşitli amaç ve hikmetlerle) gizli kaldığından, herkes her dakikada hem ecelini, hem bekàsını (herkes aynı anda hem ölümünü hem de hayatını) düşündüğü için hem dünyaya, hem âhiretine çalışabildiği gibi, her asırda dahi hem kıyamet kopacağını, hem dünyanın devamını düşünebildiği için, hem dünyanın fâniliğinde hayat-ı bâkiyeye (geçici dünya hayatında, sonsuz hayatına), hem hiç ölmeyecek gibi imaret-i dünyaya (dünyasını güzelleştirmeye) çalışabilir.
... Ve ekser hâdisât-ı kevniye-i gaybiye (maddi alemde gelecekte meydana gelecek olayların pek çoğunun) böyle hikmetleri bulunduğundandır ki, gaibden (gelecekten) haber vermek yasak edilmiş. (Allah'ın adetullahındaki) “Gaybı ancak Allah bilir” düsturuna (kuralına) karşı hürmetsizlik ve itaatsizlik etmemek içindir ki, medar-ı teklif (dinin gerektirdiği sorumluluklar, dinin emir ve yasakları) ve hakaik-i imaniyeden (imanın esaslarından) başka olan umûr-u gaybiyeden izn-i Rabbanî ile (Allah'ın izni ev takdiriyle, geleceğe ait bilinmeyen ve gizli olaylardan) haber verenler dahi, yalnız işaret suretinde (işaret türünden) perdeli ve kapalı ihbar etmişler (üstü kapalı bilgiler vermişlerdir). Hattâ Tevrat ve İncil ve Zebur'da Peygamberimiz hakkında gelen müjdeler ve haberler dahi bir derece perdeli ve kapalı gelmiş ki; o kitabların bir kısım tâbileri (o kitaplara uyan bir kısım insanlar) tevil edip (bu gerçekleri kendilerine göre yanlış yorumlayarak) iman etmediler. Fakat itikadat-ı imaniyeye giren mes'eleleri (imanın inanç esaslarıyla ilgili konularda) tasrih ile ve tekrar ile ihbar etmek (açıklayarak ve tekrarlayarak haber vermek) ve açık bir surette tebliğ etmek (açıkça anlatmak) hikmet-i teklifin muktezası (insanın imtihanındaki sorumlulukları açısından gerekli) olduğundan, Kur'an-ı Mu'ciz-ül Beyan ve Tercüman-ı Zîşan'ı (A.S.M.) (Allah'tan aldığı bilgileri insanların anlayacağı şekilde anlatan Peygamberimiz (sav)) umûr-u uhreviyeden tafsilen (ahirete ve yönelik konuları ayrıntılı olarak) ve hâdisat-ı istikbaliye-i dünyeviyeden icmalen (dünyanın geleceğine yönelik konuları da özetle) haber vermişler. - Beşinci Nokta:
... Deccal'ın asırlarına ait olan hârikaları, onların bahsiyle ve münasebetiyle rivayet edildiğinden (onlarla bağlantılı olarak nakledildiğinden) onların şahıslarından sudûr edeceği telakki ve tevehhüm edilmesinden (bu özelliklerin, onların şahıslarında görüleceği kabul edildiği ve öyle zannedildiği için), o rivayet müteşabih olmuş (rivayetin anlamı örtülmüş), manası gizlenmiş. Meselâ, tayyare (uçak) ve şimendiferle (trenle) gezmesi...Hem meselâ, meşhur olmuş ki, İslâm Deccali öldüğü vakit ona hizmet eden şeytan, İstanbul’da Dikilitaş’ta bütün dünyaya bağıracak (Müslim: Fiten, 34) ve herkes o sesi işitecek ki, “O öldü.” Yani pek acip (şaşırtıcı) ve şeytanları dahi hayrette bırakan radyoyla bağırılacak, haber verilecek.Hem Deccal’in rejimine (yönetimine) ve teşkil ettiği komitesine (oluşturduğu gizli cemiyetine) ve hükûmetine ait garip halleri ve dehşetli icraatı (korkunç uygulamaları), onun şahsıyla münasebettar rivayet edilmesi cihetiyle (bağlantılı olarak nakledildiği için) mânâsı gizlenmiş. Meselâ, (hadiste) “O kadar kuvvetlidir ve devam eder; yalnız Hazret-i İsa (a.s.) onu öldürebilir, başka çare olamaz” (Tirmizi, Fiten: 62; Ebû Dâvud, Melâhim: 14; Müsned, 3:420, 4:226; el-Hâkim, el-Müstedrek, 4:529-530) (diye) rivayet edilmiş. Yani, onun mesleğini (usülünü) ve yırtıcı rejimini (yönetimini) bozacak, öldürecek (etkisiz hale getirip manen yok edecek), ancak semâvî ve ulvî hâlis (Allah Katından gönderilmiş ve yüce, samimi, katıksız) bir din İsevîlerde zuhur edecek (Hıristiyanlarda ortaya çıkacak) ve hakikat-i Kur’âniyeye iktida ve ittihad eden bu İsevî dinidir ki (Kuran gerçeğine tabi olan ve İslamiyet ile birlik olup birleşen bu Hıristiyanlık dini), Hazret-i İsa Aleyhisselâmın nüzulüyle (ikinci kez yeryüzüne gelişiyle) o dinsiz meslek (yol, ekol) mahvolur, (manen) ölür. Yoksa onun şahsı bir mikrop, bir nezle ile öldürülebilir.
Hem bir kısım râvîlerin (hadis rivayet eden kimselerin) kàbil-i hatâ içtihadlarıyla olan tefsirleri ve hükümleri (hatalı şekilde hüküm çıkararak yaptıkları yorumları), hadîs kelimelerine karışıp hadîs zannedilir, mânâ (hadislerin gerçek anlamı) gizlenir. Vâkıa mutabakatı görünmez (dolayısıyla bu hadislerin gerçekleşen olaylara uygun düştüğü anlaşılamaz), müteşabih hükmüne geçer (bunların yorumlanmaya ihtiyacı olan hadisler olduğu sanılır).
Hem eski zamanda, bu zaman (şimdiki) gibi cemaatin (topluluğun) ve cem'iyetin şahs-ı manevîsi inkişaf etmediğinden (toplumun manevi kişiliği açığa çıkmadığından) ve fikr-i infiradî galib olduğundan (birçok özelliği tek bir kişi üzerine yükleme düşüncesi ağır bastığından), cemaatin sıfat-ı azîmesi ve büyük harekâtı (topluluğun belirleyici özelliği ve büyük hareketleri) o cemaatın (o topluluğun) başında bulunan şahıslara verildiği cihetiyle (için); o şahıslar, hârika ve küllî sıfatlara lâyık ve muvafık olmak (bütün özelliklere uygun düşmesi) için yüz derece cisminden ve kuvvetinden büyük bir acûbe (alışılmışın dışında, çok garip) cisim ve müthiş bir heykel ve çok hârika bir kuvvet ve iktidar bulunmak lâzım geldiğinden öyle tasvir edilmiş (gerektiğinden gözde öyle canlandırılıp öyle anlatılmış). Vakıa mutabakatı görünmüyor (gerçekleşen olaylara uygun olmayınca) ve o rivayet müteşabih olur.
...Hem "Büyük Hz. Mehdi"nin halleri (özellikleri) sâbık (önceki) Hz. Mehdilere işaret eden rivayetlere mutabık çıkmıyor (uygun olmadığından), hadîs-i müteşabih hükmüne geçer (yorumlanmaya ihtiyacı olan hadisler olduğu düşünülür)...
“Andolsun alametleri geldi” ayetinin derin manalarından biri de, bu zamanda halktan müminlerin imanını korumak ve şüphelerden arındırmak için yazılmış olmasıdır. Ahir zamanda meydana gelecek olaylara dair hadislerin bir kısmının, benzetmelerle anlatılan Kuran ayetlerinde olduğu gibi derin anlamları vardır. Bu hadisler, anlamı açık olan ayetler gibi yorumlanmaz ve bu yorumları herkes bilemez. Ancak kimileri bu hadisleri açıklamak yerine, bunlara başka bir şekilde yorumlarlar.
“Onun gerçek yorumunu ancak Allah ve ilimde derinleşmiş olanlar bilir” sırrıyla, bu hadislerin gerçek manaları ve kastedilenin ne olduğu, ancak bu olaylar ortaya çıkıp gerçekleştikten sonra anlaşılır. İlimde derinleşmiş, dini bilgileri sağlam ve kuvvetli olanlar, “Biz buna inandık. Muhkem ayetler de, müteşabih ayetler de, hepsi Rabbimiz’in Katından indirilmiştir.” (Al-İ İmran Suresi, 7) deyip, o gizli gerçekleri açığa çıkarırlar. - Birinci Nokta:
İman ve sorumluluk, irade ve bir şeyi tercih edebilme gücü açısından bir imtihan, tecrübe, ve bir yarışma olduğundan, perdeli yani üstü örtülü, derin ve inceleyip araştırma ve tecrübe gerektiren konuları elbette çok belirgin ve açık olmaz. Ve bu konular, vicdan kullanmaksızın, herkesin ister istemez kabul edeceği gibi, ‘mecburen inanılacak şekilde’ olmaz. Çünkü ancak o zaman Ebu Bekirler yücelerin en yücesine çıkabilir ve Ebu Cehiller de aşağıların en aşağısına düşebilirler. Eğer insandaki, bir şeyi tercih edebilme gücü, yani irade ortadan kalkarsa, bu durumda kişinin sorumluluğu da kalmaz. Mucizelerin çok nadir olarak gerçekleşmesinin sırrı ve hikmeti de budur. Zaten dünya hayatındaki, kıyametin kopacağını haber veren şartlar ve kıyametin kopmasını haber veren belirtiler, Kuran'daki, hükmü açık olmayan, yorumlanması gereken bazı ayetler gibi, kapalı ve yorum gerektirecek şekilde oluyor. Yalnız, Güneş'in Batı’dan doğması çok açık bir şekilde herkesin görüp inanacağı bir olay olacağından, tevbe kapısı kapanır ve bu olay gerçekleştikten sonra, Allah Katında kişinin tevbesi ve iman etmesi kabul edilmez). Çünkü o zaman Ebu Bekirler ve Ebu Cehiller, yani iyiler de kötüler de bu gerçekleri kabul eder ve her ikisi de aynı konumda olmuş olur.
Hattâ Hazret-i İsa Aleyhisselâm'ın ikinci kez yeryüzüne inişi ve kendisinin İsa Aleyhisselâm olduğu dahi, ancak iman gözüyle; iman nuruyla fark edilebilir; herkes bilemez. - İkinci Nokta:
Geleceğe yönelik bilinmeyen işlerin ve gelişmelerin bir kısmı Peygambere detaylı olarak bildirilir. Bu konuda, şahsi olarak isteğe göre müdahale edilemez ve karışamaz. Kuran’ın ve Peygamberimiz (sav)'in naklettiği hadislerin yoruma gerek kalmayacak şekilde açık olanları gibi. Ancak bu hadislerin bir başka kısmı ise, Peygamberimiz (sav)’e sadece özetle bildirilir; açıklamalar ve tasvirler Peygamberin anlayışına bırakılır. Örneğin imani konuların dışındaki; kainatta gerçekleşen ve gelecekte meydana gelecek olaylara dair hadisler gibi. Bu kısımda, Peygamberimiz (sav), amaca ve şartlara en uygun olacak şekilde yaptığı; yerinde, isabetli ve hikmetli anlatımlarıyla, kıyaslama tarzında benzetmelerle bu konuları imtihanın sırrına uygun şekilde, ayrıntılı olarak örneklerle açıklar. Mesela: Bir sohbette derin bir gürültü işitildi. Buyurdu ki: “Bu gürültü, yetmiş seneden beri Cehennem tarafına yuvarlanan bir taşın bu dakikada Cehennem’in dibine yetişip düşmesinin gürültüsüdür.” Bu hayret verici haberden sonra birisi geldi dedi: “Ya ResulAllah! Yetmiş yaşında bulunan filan münafık vefat etti, Cehennem’e gitti. (Müslim: Cennet, 31, hadis no: 2844; Müsned, 3:341, 346) Bu örnek, Peygamber’in kusursuz, yerinde, hal ve duruma en uygun şekilde söylediği sözünün yorumunu ve açıklamasını gösterdi. - Üçüncü Nokta: İki derin anlamlı söz’dür.
Birincisi:Benzetmeler ve kıyaslamalar tarzında örneklerin kullanıldığı bir kısım hadisler, aradan zaman geçtikçe, halk arasında dıştan görünen anlamıyla kabul edilmiş; bu sebeple de meydana gelen gelişmelerin hadislere uygun görünmemiştir. Hadiste anlatılan olaylar aslında tam olarak gerçekleştiği halde, bunların birebir anlatıldığı şekilde gerçekleştiği anlaşılamıyor.
İkincisi:Bazı hadisler, Müslümanların çoğunluk olduğu, İslam ahlakının yaşandığı veya hilafetin merkezinin bulunduğu yere yönelik olduğu halde, bu hadislerin tüm insanları kapsadığı ve bütün dünyaya yönelik olarak anlatıldığı zannedilmiş; ve belirli bir kesime özel olduğu halde, bütün insanları içine alan ve genel bir husus olarak kabul edilmiştir. - Dördüncü Nokta:
Ölüm vakti ve ölüm gibi bilinmeyen işlerin birçok hikmet ve maksata binaen gizli kalması gibi, dünyanın can çekişme anı ve ölümü, ve insanların ve hayvanların ölümü olan kıyamet de birçok fayda ve hikmetle gizlenilmiştir...
...Eğer bu konular açık olarak bilinseydi, imanın bazı esasları ve gerçekleri çok açık ve aleni bir şekilde görünecek hale gelir; ve bütün insanlar vicdan kullanmaksızın, ister istemez bu gerçekleri kabul etmek durumunda kalır ve iman ederlerdi. O zaman, vicdan kullanılarak bir şeyi tercih edebilme gücü ve iradeye dayalı olan imtihanın sırrı ve iman etmenin ardındaki hikmet ve amaç da ortadan kalkmış olurdu.
İşte geleceğe dair bilinmeyen işler ve gelişmeler, bu gibi çok çeşitli amaç ve hikmetlerle gizli kaldığından, herkes aynı anda hem ecelini hem de hayatını düşündüğü için hem dünyaya, hem ahiretine çalışabilir. Aynı şekilde, her asırda da, hem kıyamet kopacağını, hem dünyanın devamını düşünebildiği için; hem geçici dünya hayatında sonsuz ahiret hayatını, hem de hiç ölmeyecek gibi dünyasını güzelleştirmeye çalışabilir.
Ve maddî âlemde gelecekte meydana gelecek olan olayların çoğunun böyle hikmetleri olduğundan, gelecekten haber vermek yasak edilmiştir. Allah'ın adetullahındaki, “Gaybı ancak Allah bilir” kuralına karşı hürmetsizlik ve itaatsizlik etmemek içindir ki, Allah'ın izni ve takdiriyle, dinin gerektirdiği sorumluluklar ve imanın esasları dışındaki konularda, geleceğe yönelik bilinmeyen ve gizli olaylardan haber veren kimseler dahi, sadece işaret türünden üstü kapalı bilgiler vermişlerdir. Hatta Tevrat, İncil ve Zebur’da Peygamberimiz hakkında gelen müjdeler ve haberler bile bir derece perdeli ve kapalı gelmiş ki; o kitaplara uyan bir kısım insanlar, bu gerçekleri kendilerine göre yanlış yorumlayarak, iman etmediler. Fakat imanın inanç esaslarıyla ilgili konularda açıklayarak ve tekrarlayarak haber vermek ve açıkça anlatmak imtihanın sırrı gereği olduğundan, Kuran ve Allah'tan aldığı bilgileri insanların anlayacağı şekilde anlatan Peygamberimiz (sav), ahirete dair konuları ayrıntılı olarak, gelecekte dünya üzerinde meydana gelecek olayları da kısaca haber vermişlerdir. - Beşinci Nokta:
... Deccal’in asırlarına ait olan harikaları, onlarla bağlantılı olarak nakledildiğinden, bu özelliklerin onların şahıslarında görüleceği kabul edildiği ve öyle zannedildiği için o rivayetin anlamı örtülmüş, manası gizlenmiş. Mesela, uçak ve trenle gezmesi…
Hem mesela ünlü olmuş ki; İslam Deccali öldüğü zaman ona hizmet eden şeytan, İstanbul’da Dikilitaş’ta bütün dünyaya bağıracak (Müslim: Fiten, 34) ve herkes o sesi işitecek: “O öldü.” Yani pek şaşırtıcı ve şeytanları bile hayrette bırakan radyo ile bağırılacak, haber verilecek.
Hem Deccal’in yönetimine ve oluşturduğu (gizli derin dünya devleti) ve hükümetine ait garip halleri ve korkunç uygulamaları, onun şahsıyla bağlantılı olarak rivayet edildiği için anlamı gizlenmiş. Mesela hadiste, “O kadar kuvvetlidir ve devam eder, yalnız Hz. İsa (A.S.) onu öldürebilir, başka çare olamaz” (Tirmizi, Fiten: 62; Ebû Dâvud, Melâhim: 14; Müsned, 3:420, 4:226; el-Hâkim, el-Müstedrek, 4:529-530) diye rivayet edilmiş. Yani onun usulünü ve yırtıcı yönetimini bozacak, öldürecek; ancak Allah Katından gönderilmiş ve yüce, samimi, katışıksız bir din Hıristiyanlarda ortaya çıkacak ve Kuran gerçeğine tabi olup İslamiyet ile birleşen Hıristiyanlık dinidir ki, Hz. İsa’nın inişi ile o dinsiz ekol mahvolur, manen ölür. Yoksa onun şahsı bir mikrop, bir nezle ile öldürülebilir.
Hadis rivayet eden kişilerin bir kısmının hatalı şekilde hüküm çıkararak yaptıkları yorumlar, hadislerin kelimelerine karışıp hadis zannedilir, bu sebeple de hadislerin gerçek anlamı gizlenir. Dolayısıyla bu hadislerin gerçekleşen olaylara uygun düştüğü anlaşılamaz, bunların yorumlanmaya ihtiyacı olan hadisler olduğu sanılır.
Eski zamanda, şimdiki gibi topluluğun ve toplumun manevi kişiliği ortaya çıkmadığından ve birçok özelliği tek bir kişi üzerine yükleme fikri hakim olduğundan, topluluğun belirleyici özelliği ve büyük hareketleri, o topluluğun başında bulunan kişilere verildiği için; o kişiler, harika tarzında ve bütün özelliklere uygun düşmesi için, yüz derece cisminden ve kuvvetinden büyük, alışılmışın dışında, şaşılacak bir cisim ve müthiş bir heykel ve çok harika bir kuvvet ve kudret gerektiğinden gözde öyle canlandırılıp öyle anlatılmış. Bu yüzden de bu hadislerin, gerçekleşen olaylara uygun düştüğü anlaşılamaz, bunların yorumlanmaya ihtiyacı olan hadisler olduğu sanılır.
... Hem “Büyük Hz. Mehdi”nin halleri önceki Hz. Mehdilere işaret eden rivayetlere uygun çıkmıyor, yorumlanabilir, anlamı kapalı hadis hükmüne geçer.
Gönderen admin , 27 Aralık 2008 12:21
Doğudan bir grup, Mehdi'nin çıkışı için ortam hazırlayacaktır
Download MP3
- Abdullah bin el-Haris bin Caz-i ez-Zabidi'den dedi ki: Allah Resulü (sav) şöyle buyurdu: "DOĞUDAN BİR GRUP İNSAN ÇIKACAK VE HZ. MEHDİ İÇİN -YANİ HÜKÜMDARLIĞI İÇİN- ORTAMI HAZIRLAYACAKLARDIR."
(Sünen-i İbn-i Mace, hadis no: 4078)
Doğuda Hz. Mehdi aşığı olan Şiilerin Hz. Mehdi'ye muhabbetleri herkesçe bilinmektedir. Şiiler şiddetli bir heyecan ve sevgiyle Hz. Mehdi'nin çıkışını beklemektedirler. Bu rivayet de اللهُ اعْلم(Allahualem) onlara bakmaktadır.
Gönderen admin , 26 Aralık 2008 12:13
Allah, Hz. Mehdi'ye bir günde çok büyük bir nimet ve güç verir
- İmam Muhammed Taki (a.s) Abdulazim Haseni’ye şöyle buyurdu: "Kâim, vaat edilmiş Hz. Mehdi’dir. Gaybeti zamanında onu beklemek, zuhur edince de ona itaat etmek gerekir...
Muhammed’i (sav) Peygamber seçen Allah’a andolsun ki eğer kıyametin kopmasına bir gün dahi kalsa, Allah (cc) Hz. Mehdi zuhur etsin ve yeryüzünü zulümle dolduğu gibi adaletle doldursun diye o günü uzatır, ONUN İKTİDARINI MUSA’NIN İKTİDARI GİBİ BİR GÜNDE DÜZELTİR. Musa (a.s) eşi için biraz ateş almaya gitti. Ama risalet ve peygamberlik makamıyla geri döndü." (İmam Muhammed Taki) (Bihar-ul Envar, c.51, s.156; Isbat-ül Hüdat, c.6, s.420)
(İmamdan, ayrıca bu hususta beş hadis nakledilmiştir.)